من از بچگی علاقه عجیبی به کتاب داشتم. زمانی که بچه‌‌های هم سن و سال من در خیابان برای اسباب‌بازی گریه می‌کردند من برای کتاب اشک می‌ریختم و زمانی که بچه‌ها می‌دویدن و می‌پریدن من در خیالاتم خودم را به جای قهرمان داستان‌‌ها تصور می‌کردم. از دست اژدها فرار می‌کردم، از روی گودال آتش می‌پریدم و شاخ دیو را می‌شکستم. امروز داشتم با خودم فکر می‌کردم دلیل این علاقه شدید به کتاب در دوران کودکی (که هنوز هم با من است) از کجا می‌آید؟