خودسانسوری

اولین بار سال ۸۹ بود که یک وبلاگ در بلاگفا ساختم و شروع کردم به نوشتن؛ در ۵ سال گذشته وبلاگ‌های زیادی ساختم و کم کم سبک نوشتنم را پیدا کردم. تمام این سال‌ها با یک خودسانسوری همراه بود که اذیتم می‌کرد.
خودسانسوریی که باعث می‌شد ده‌ها خط را در کمتر از یک دقیقه پاک کنم. خودسانسوری اصلا چیز خوبی نیست؛ مثل بُغض‌ی است که در گلو می‌ماند و آخر سر راه نفس آدم را بند می‌آورد. تصمیم گرفتم از این به بعد بی‌پرده بنویسم، حرف‌هایی را که چندین سال است در ذهنم مانده.
البته بی‌پرده بی‌پرده هم که نه، گاهی خود سانسوری نیاز است. از قدیم گفتن زبان سرخ سر سبز را می‌دهد برباد، بخاطر حفظ سر هم که شده باید بعضی حرف‌ها را قلم بگیرم.